że prawie wszyscy mężczyźni w starszym wieku dotknięci są łagodnym rozrostem gruczołu krokowego, który rozwija się w wyniku znacznego przyrostu komórek zlokalizowanych w wewnętrznej części gruczołu. Dlatego nie zawsze objawy ze strony dolnych dróg moczowych muszą oznaczać chorobę nowotworową. Jednak o rozpoznaniu musi zdecydować lekarz, po przeprowadzeniu szeregu badań.
Łagodny przerost stercza
Jest to choroba związana z wiekiem, która najczęściej występuje u mężczyzn w wieku około 50 lat. Schorzenie rozwija się powoli, cechując się stopniowym powiększeniem gruczołu krokowego i nasileniem cech przeszkody podpęcherzowej.
Przyczyny łagodnego rozrostu prostaty nie są w pełni poznane – uważa się, że są związane z procesem starzenia się organizmu oraz ze zwiększonym wytwarzaniem testosteronu (hormon męski). Powiększenie objętości prostaty spowodowane jest wzrostem komórek gruczołowych oraz włókien mięśniowych w jej obrębie. Łagodny rozrost stercza nie jest nowotworem złośliwym. Gruczolak stercz rozrasta się w strefie bezpośrednio otaczającej cewkę moczową.
Częstość występowania łagodnego przerostu stercza – wzrasta z wiekiem i jest najczęstsza u mężczyzn po 70. roku życia.
Objawy
Powiększający się stercz wywiera ucisk na cewkę, zwęża jej światło powodując podrażnienie oraz trudności z oddawaniem moczu. Może to wywołać pojawienie się objawów takich jak:
Objawy podrażnieniowe:
– częstomocz w ciągu dnia
– konieczność oddawania moczu w nocy, nawet kilkakrotnie
– gwałtowne parcie na mocz i nietrzymanie moczu
– ból w czasie oddawania moczu
Objawy przeszkodowe:
– wyczekiwanie na mikcję
– osłabienie strumienia moczu
– konieczność parcia na mocz
– wydłużenie czasu mikcji
– wykapywanie moczu z cewki po mikcji
– uczucie zalegania moczu w pęcherzu po mikcji
– całkowite zatrzymanie moczu
Następstwami klinicznymi przerostu prostaty mogą być:
– zaleganie moczu w pęcherzu po mikcji
– zakażenie dróg moczowych
– uchyłki pęcherza
– kamica moczowa
– poszerzenie górnych dróg moczowych
– wodonercza
– niewydolność nerek
Rozpoznanie rozrostu prostaty
1. Badanie podmiotowe (wywiad lekarski)
2. Badanie przedmiotowe (badanie fizykalne chorego)
Badanie przedmiotowe, z badaniem per rectum (badanie polega na wprowadzeniu palca w nawazelinowanej rękawiczce do odbytu), umożliwia ocenę wielkości, elastyczności i kształtu gruczołu krokowego. badanie takie jest niebolesne, wykonuje się je kontrolnie co najmniej raz w roku lub w razie stwierdzenia chorób stercza przy każdej wizycie u urologa.
3. Badanie laboratoryjne
Badania laboratoryjne, takie jak badanie ogólne moczu, poziom mocznika, kreatyniny, poziom elektrolitów oraz PSA w surowicy, pozwalają na wczesne wykrycie nieprawidłowości i wdrożenie odpowiedniego leczenia.
4. Badanie dodatkowe
Uroflometria (nieinwazyjne badanie strumienia wydalanego moczu, badania obrazowe, badania USG jamy brzusznej, badanie USG przezpowłokowe, badanie USG przezodbytnicze.