Zapalenie cewki moczowej łac. urethritis

Zapalenie cewki moczowej – łac. urethritis jest chorobą o różnej etiologii, przenoszoną głównie drogą płciową. Ze względu na czynnik wywołujący zapalenie cewki moczowej zostało ono podzielone na swoiste – rzeżączkowe i nieswoiste – nierzeżączkowe (non-gonococcal urethritis – NGU).

Etiologia zapalenia cewki moczowej

Najczęstszym czynnikiem etiologicznym odpowiedzialnym za nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej jest Chlamydia trachomatis – Gram-ujemna bakteria wewnątrzkomórkowa. Według statystyk Chlamydia trachomatis odpowiada za 30 – 50% zapaleń cewki moczowej. Ureaplasma urealyticum i Mycoplasma genitalium odpowiedzialne są za 10 – 20% zapaleń cewki moczowej zaś zapalenie spowodowane Rzęsistkiem pochwowym – Trichomonas vaginalis stwierdzane jest u 1 – 17% pacjentów z zapaleniem cewki moczowej.

Rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej wywołane jest przez Dwoinkę rzeżączki -Neisseria gonorrhoeae.

Objawy i przebieg zapalenia cewki moczowej

Zapalenie cewki moczowej objawia się bólem i pieczeniem cewki moczowej podczas oddawania moczu, pieczeniem ujścia zewnętrznego cewki moczowej. U większości pacjentów pojawia się wyciek z cewki moczowej, który może być widoczny tylko po uciśnięciu wiszącego odcinka cewki moczowej. U około 50% pacjentów zapalenie cewki moczowej przebiega bezobjawowo lub występuje tylko niebolesny wyciek z cewki moczowej.

Rozpoznanie zapalenia cewki moczowej

W celu potwierdzenia zapalenia cewki moczowej mogą zostać wykonane dwa badania. Najczęściej stosowanym jest posiew moczu z pierwszego strumienia moczu lub rzadziej – ze względu na trudności techniczne pobranie posiewu z dystalnego odcinka cewki moczowej. Badanie bakteriologiczne pierwszego strumienia moczu polega na oddaniu pierwszej porcji moczu podczas porannego oddawania moczu do jałowego pojemnika na mocz.

Powikłania

Powikłania u pacjentów leczonych na zapalenie cewki moczowej są stosunkowo rzadkie. U mężczyzn z zapaleniem cewki moczowej może dojść do zapalenia najądrza, zapalenia jądra a w przypadku rzeżączki do zapalenia gruczołu krokowego. Wśród powikłań zapalenia cewki moczowej u kobiet wymienia się rzeżączkowe zapalenie endometrium lub rzeżączkowe zapalenie narządów miednicy małe – pelvic inflammatory disease – PID. Rzadki powikłaniem zapalenia cewki moczowej jest reaktywne zapalenie stawów – zespół Reitera.

Leczenie

W nierzeżączkowym zapaleniu cewki moczowej zaleca się doxycyklinę w dawce 2 x 100 mg stosowaną przez 7 dni. Kolejnym lekiem pierwszego rzutu w nierzeżączkowym zapaleniu cewki moczowej jest azytromycyna – jednorazowo 1g. Alternatywnymi lekami stosowanymi w nierzeżączkowym zapaleniu cewki moczowej jest erytromycyna – 500 mg – 2 x dziennie przez 2 tygodnie lub ofloksacyna stosowana przez 7 dni w dawce 2 x 200mg. Partnerzy seksualni chorych z zapaleniem cewki moczowej powinni być przebadaniem pod kątem infekcji i w przypadku jej potwierdzenia powinno zostać włączone odpowiednie leczenie.